ՄԱՐՄՆԱՎԱՃԱՌՈՒԹՅԱՆ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆԸ

                          Ասում են, որ աստվածուհի Աֆրոդիտեն կուրտիզանուհի էր: Այդ պատճառով, նրան նվիրված տաճարներում շատ մարմնավաճառների խմբեր էին ապրում:
Բաբելոնում մարմնավաճառները փաստացի բնակվում էին տաճարներում եւ շատ հարգված էին: Ավելին, ըստ սովորույթի,յուրաքանչյուր բաբելոնուհի իր կյանքում գոնե մեկ անգամ Աֆրոդիտեի տաճարում, գումարի դիմաց այլ երկրացի տղամարդու հետ պետք է ինտիմ կապ ունենար:

Մ.Թ.Ա. 640-559 /մեր թվարկությունից առաջ/ աթենացի օրենսդիր Սոլոն, առաջինը մարմնավաճառության համար պարտադրեց հարկ վճարել: Նրա կառավարման օրոք բացվեցին առաջին հասարակաց տները - "դիկտերիոնի", որի մուտքի մոտ կանգնած մերկ աղջիկները հաճախորդների էին գրավում: 

Հետերները (բառացիորեն, «ընկերուհիներ») մարմնավաճառների ամենաբարձր շերտն էին: Նրանցից շատերը աչքի էին ընկնում իրենց գեղեցկությամբ ու բանականությամբ: Հետերա Ասպասիան հասարակաց տան մարմնավաճառներից էր, բայց կարողացավ գրավել Պերիքլեսի սիրտը եւ դառնալ նրա կինը: Ժամանակի ընթացքում, նրա տունը վերածեց, մտավոր կենտրոնի Աթենքում:

Հռոմում, եթե կինը ցանկանում էր զբաղվել մարմնավաճառությամբ, նա ստիպված էր գալ մագիստրոսների մոտ: Դրանից հետո, նա մտցվում էր մարմնավաճառների ցուցակում եւ նրան "licentia stupri" էր տրվում : Այլասերվածությունը կայսրությունում այնպիսի մակարդակի էր հասել, որ լիցենզիա ստանալու համար սենատորների դուստրերն էին դիմում, եւ Տիբերիուս կայսրը ստիպված կարգադրում է արգելել ազնվական ընտանիքների աղջիկներին մարմնավաճառությամբ զբաղվել:

40 թ. մ.թ. առաջ, Հռոմում լուրեր են պտտվում, որ Կլավդիոս կայսեր կինը Մեսալինան երբեմն մի պոռնկանոցում հաճախորդների է սպասարկում, Դիզիսկի կեղծանվան տակ :

Մեր թվարկությունից առաջ 500 թվականին առաջին «ամուսնական» պայմանագիրը, որում վեց կովը փոխարինում են մեկ 14 - ամյա աղջկա հետ:

Մ.թ. առաջ 150 տարի - մակեդոնական ստրուկներին վաճառում են Հռոմի աճուրդում: Տղաարդիկ վաճառվում են այսօրվա 150 ԱՄՆ դոլարին համարժեք դրամով, կանայք համարժեք 3000 ԱՄՆ դոլարին:

Մ.թ. 801 թվին, մարմնավաճառությունը պաշտոնապես անօրինական է ճանաչվում:

860 թ. Նիկողայոս I Պապը հրամանագիր է ստորագրել, ըստ որի բոլոր Հռոմեական կաթոլիկ-հարսերը պետք է մատանի ստանան, այն բավականին թանկ պետք է լինի, որպեսզի "ֆինանսական դժվարություն պատճառի" իրենց պոտենցիալ փեսացուներին:

904 թ. - ազդեցիկ իտալական տնտեսուհի Մարոցիան պապությունը վերածում է «պոռնոկրատիայի», նպաստելով Հռոմի Հովհաննես X Պապի մահվանը եւ փոխարինելով նրան իր սիրեկանով, իսկ ավելի ուշ Պապ է դառնում Մարոցիայի ապօրինի որդին:

1174 թ. - Շոմպայնի կոմսության կոմսուհի Մերին, թռուցիկ հայտարարություն է տարածում, որում ասվում է.« Մենք հայտարարում ենք, որ սերը չի կարող գոյություն ունենալ ամուսինների միջեւ, քանի որ սիրեկանները իրար են տրվում ազատորեն, առանց պարտադրանքի, իսկ ամուսնացած մարդկանց սուրբ պարտականությունը պետք է լինի ընդառաջ գնալ միմյանց ցանկություններին »:

1450 թ. - Վենետիկ «քաղաքի հայրերը», - տեղական մարմնավաճառներին հրամայում են աշխատանքի դուրս գալ մերկ կրծքերով:

1542 թ. փաստաթղթի համաձայն, Վենետիկում պոռնիկներ pornikner էին համարվում բոլոր չամուսնացած կանայք, որոնք ինտիմ կապ են ունեցել մեկ կամ ավելի տղամարդկանց հետ, ինչպես նաեւ ամուսնացած տիկնայք, որոնք ամուսնուց առանձին են ապրում եւ կապ են ունեցել մեկ այլ տղամարդու կամ տղամարդկանց հետ:

1589 թ. ռուսական օրենքը պաշտպանում էր մարմնավաճառների իրավունքները եւ նրանց փողով փոխհատուցում «պատվազրկության» (խայտառակության ) համար: 

1649 թ. Ալեքսեյը հետապնդումներ է սկսում մարմնավաճառության համար:

1675 - Նելի Գվին, Շառլ II "դաստիարակուհին" , ուղեկցում է նրան Օքսֆորդ, որտեղ նրանց կառքը հարձակման է ենթարկվում ագրեսիվ բազմության կողմից, նրան Շառլ II մեկ այլ ուղեկցուհու հետ շփոթելով, `Լուիզա դե Կերուայյալի, որը հռոմեական-կաթոլիկ էր: Արագ գնահատելով իրավիճակը, Գվինը գլուխը դուրս է հանում կառքի պատուհանից եւ բղավում. "Հանգստացեք բարի մարդիկ, ԵՍ ԲՈՂՈՔԱԿԱՆ պոռնիկ եմ":

1700 թ. - Գերմանիա հարկ է դնում չամուսնացած կանանց վրա:

1728 թ. Աննա Իվանովնան, հայտարարեց, որ պոռնիկ նշանակող բառը անպարկեշտ է:

«Ազնիվ» եվրոպական կուրտիզանուհիները սովորաբար աջակցություն էին ստանում հովանավորներից: Նրանցից ոմանք արժանապատիվ ծագում ունեցող ընտանիքների պոռնիկ էին եւ ամուսնացած էին, բայց իրենց հաճախորդները սոցիալական սանդուղքի ավելի բարձր աստիճանի էին, քան իրենց ամուսինները:

1864 թ. - Բրիտանական գեներալ Ժոզեֆ Հուկերը իր զորքերին մարմնավաճառներ է մատակարարում: 

1910 թ. - Մաննի ակտը արգելում է կանանց "անբարոյական" նպատակներով նահանգից նահանգ տեղաշարժվել:

1933 թ. - պարուհի Սալլի Ռանդը սպանում է հասարակական կարծիքը. «Ես երբեք որեւէ գումար չէի վաստակի, եթե չհանեցի վարտիքը».

Գեյշաները մարմնավաճառներ չեն: Նրանց պոռնիկներից տարանջատելը բավական հեշտ է - կիմոնոյի գոտին պոռնիկը ինքն է կապում դիմացից, պարզ հանգույցով, որպեսզի կարողանա արձակել այն օրը մի քանի անգամ: Գեյշաների մոտ գոտին կապվում է բարդ հանգույցով եւ ետեւից, որը առանց որեւե մեկի օգնության արձակել կամ կապել անհնար է:
«Գեյսյա» ճապոներենից թարգմանվում է, որպես արվեստի մարդ: 

1988 թ. Վերապատվելի Ջիմի Սվոգարտը խոստովանում է, որ նա սեռական կապ է ունեցել մի պոռնիկի հետ, բայց վստահություն է հայտնել, որ Աստված ներել է իրեն:

Իսլամական երկրներում (հիմնականում շիա), նույնպես առկա է մարմնավաճառությունը. Միայն այն կոչվում է mut'a - "ժամանակավոր ամուսնություն մեկ գիշերվա համար": Այդ թուղթը, սեքսի եւ դրա դիմաց նվիրատվություն կատարելու իրավունք է տալիս : 

Վերջին քսան տարիների իրադարձություններին բոլորը լավ ծանոթ են:
wikipedia "Կուրտիզանուհին" - Tullia d'Aragona նկարը, նկարիչ Heinz Josef Ավագ

(ֆր. courtisane, իտալ. cortigiana, նախնական «պալատական») — տերմինը օգտագործվում է պոռնիկների համեմատականության համար, որոնք աշխատում են հասարակության վերին շերտերում, գործածվել է սկսած Ռենեսանսի ժամանակներից մինչեւ XX դարի սկիզբը: